Planine su dominantan oblik reljefa u ovom kraju, a vremenom nastanka, geološkim sastavom i pravcem pružanja pripadaju dinarskom tipu planina. Bogate su šumama, proplancima, pašnjacima, hladnim izvorima, bistrim rečicama i čistim vazduhom, divljim voćem, raznom divljači i šumskim plodovima.
Pogodne su za izlete, lovni, zdravstveni, zimski i seoski turizam. Zastupljene su, kako četinarske, tako i lišćarske vrste drveća u čistim i mešovitim postojbinama sa veoma bogatim fondom vrsta drveća.
Od četinara se javljaju: smrča, jela, beli i crni bor, duglazija, ariš i dr., a od lišćara: bukva, cer, grab, kitnjak, breza, jasika kao i plemeniti lišćari: javor, jasen, brest, divlja trešnja i dr.
Na teritoriji opštine Ivanjica se nalazi Park prirode „Golija“ i Rezervat biosfere „Golija – Studenica“ (UNESCO), koji su Uredbom Vlade Republike Srbije proglašeni kao zaštićena prirodna dobra od izuzetne vrednosti.
Šume ovoga kraja su bogate u fitocenozama koje se mogu koristiti za sakupljanje lekovitog bilja, a obiluju i šumskim plodovima kao što su: borovnica, jagoda, kupina, malina i sl. Zastupljen je i veliki broj jestivog bilja, bogate su i sa krupnom i sitnom divljači, što otvara mogućnost za lovni turizam.
GOLIJA, čiji je najviši vrh Jankov kamen na 1833 metra, je jedna od najlepših i šumom najbogatijih planina u Srbiji. Od strane UNESCO-a je proglašena Rezervatom biosfere, a odlukom Vlade Republike Srbije, Parkom Prirode. Planina je bogata četinarskim šumama, izvorima, rečicama punim ribe, divljači, šumskim i lekovitim biljem i ima izvanredne terene za smučanje. Na Goliji izviru Moravica i Studenica, koje su izuzetno bogate ribom.
JAVOR obuhvata prostor izmedju reka Tisovice, Uvca, Brnjice i Nošnice. Nošnica je prirodna granica između Javora i Golije, a najviši vrh je Vasilin vrh od 1520 metara. Bogat je pašnjacima i čistim izvorima i u pravom smislu je istorijska planina, jer su na njoj vodjeni ratovi: 1804, 1876/1878. i 1912. godine. Sve do Balkanskog rata 1912 godine, ovde je bila srpsko – turska granica.
Krečnjački sastav uslovio je u ovom kraju stvaranje podzemnih morfoloških oblika, odnosno pećina.
MUČANJ se svojim obroncima uzdiže iznad Presječke reke, Velikog Rzava i Grabovice. Najviši vrh je Jerinin grad na 1534 metra, krenjačkog je sastava, a na visoravnima postoje vrtače dubine od 10 do 15 metara i širine 33 do 50 metara. Jedan deo je pod šumom, ali je najveći deo bezvodan, kraški predeo.
ČEMERNICA se prostire između Mučnja, Javora i Tisovice, Presječke reke i Uvca. To je krečnjačka visoravan sa najvišim vrhom Belom stenom od 1482 metra.
KUKUTNICA, ima najviši vrh od 1382 mnv. Pripada atarima ivanjičkog i ariljskog sela Šarenik, odnosno Bjeluša. Kukutnica je veoma bogata vodom, zabeleženo je 365 izvora koji se ulivaju u Mali Rzav i Panjicu.
Na ovoj planini se odigrao čuveni i opevani boj, 24. maja 1809. godine, u kome je Miloš Obrenović sa ustanicima i narodom ovoga kraja na vrlo lukav način uspeo da zaustavi prodor Turaka pod vodjstvom Sulejman Paše Skopljaka. Glavna borba je vodjena od Crkvišta na Vodicama, pa vencem Kukutnice do Rzava.
ČEMERNO se pruža od zapada ka istoku u dužini od oko 21 km. Najviši vrh je Smrdljuč na visini od 1579 metara. Zatim slede Goleš, Gvozdac i drugi. Sa juga je planina Čemerno ograničena dolinom reke Studenice i planinom Golija, a sa severa dolinama reka Dubočica i Borošnica. Pod vrhovima ove planine nalaze se mnogi izvori od kojih su najpoznatiji Kadina voda i Zmajevac. Pored šumskog prostranstva Čemerno je poznato i po velikoj površini na kojoj raste borovnica.
Tokom Drugog svetskog rata, ovde su vodjene žestoke borbe protiv nemačkih jedinica, o čemu svedoči veliki broj i danas vidljivih rovova.
RADOČELO je planina na levoj strani reke Ibar, oko 12 km zapadno od varošice Ušće. Ovo je planinski venac pravca severoistok – jugozapad, izvijen prema jugoistoku. Sa zapadne i severne strane planina je obuhvaćena dolinom reke Studenice, leve pritoke Ibra. Dolinama desnih pritoka Studenice i izvorišnih krakova Brvenice, leve pritoke Ibra, raščlanjena je na visoke kose i veća uzvišenja: Krivaču od 1643. metra na severozapadu i Vrhove od 1533. metra nadmorske visine na jugozapadu. U jugozapadnom delu se sastoji od gornjekarbonskih škriljaca, a u severnom od permskih peščara, dok su središnji delovi od peridotita i serpentina. Pretežno je obrasla šumom, mestimično znatno proredjenom.
